Soms... nee... meestal is een simpel telefoontje tussen mensen van vlees en bloed de aangewezen weg.
Ik worstelde mij wederom door het labyrint hetende 'ANWB'. Na enkele minuten concludeer ik dat het inderdaad een labyrint is en derhalve heel geschikt voor tiepus zoals moi. U begrijpt!
Gewoon de telefoon gepakt, zomaar een van de vele nummers gebeld waarna ik via een helse route van menukeuzes en na het elegant doch zeer gedecideerd aanklikken van die schattige getalletjes, ik contact legde met een zeer aardige dame. Hoest mogelijk! Ze bestaan echt nog!
Nu wist ik dat ik natuurlijk centjes zou gaan betalen voor al deze onverkwikkelijke akkefietjes.
Met mijn meest zachte en zwoele stem heette ik haar welkom in mijn telefoontje en vroeg hoe haar dag was. Die was best wel mooi aan het verlopen was haar wederwoord.
Dan heb ik een verrassing voor u teemde ik zo lief mogelijk. Ik heb een bijzondere uitdaging. Ik ben al jullie zo enorm gewaardeerde plastic hulpmiddeltjes tot mijn schande verloren. Nu hoop ik oprecht dat u mij uit deze nare onzekere situatie kunt redden. Ik heb al zoveel heerlijke jaren tussen jullie onvolprezen hulp mogen doorbrengen dat ik slapeloze nachten heb dit te moeten missen.
Het moet gezegd dat uw zo vriendelijk, aangename en geduldige stem mij al reeds het vertrouwen geeft dat dit in orde gaat komen. Mag ik u uitnodigen?
De allerliefste dame begon mij behoedzaam te vragen naar mijn persoonlijke gegevens, invoelend hoe mijn verlies mij had geraakt en onzeker gemaakt. Toen zij alles met elegante tikjes had ingeklopt, kwam het verlossende antwoord.
Mijnheer van der Sman, wat enorm vervelend voor u maar ik ga u helpen. U bent al zo lang lid dat ik u graag zonder kosten alle pasjes weer aan wil reiken. Wij gaan voor u aan de slag. Ik begon van ontroering waarachtig een beetje te stotteren toen ik uit kon brengen: "Wat bent u een lieve dame!"
Ik kon haar bijna (zo smart zijn die foons nu ook weer niet) warm zien glimlachen (althans dat moet haast wel). Nadat we elkaar de meest fijne verder week wenste, vroeg de schat mij wat ze nog meer voor mij kon betekenen. Ik zegde haar: "Zo'n lief, leuk en prettig mens blijven". Ze lachte met een tinkeltje en bedankte mij nogmaals voor de vriendelijke woorden en we gingen als blije mensen uit elkaar!
Het bestaat dus nog...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten