Fiebertjes

Modemboys zijn op dit moment het zooitje aan elkaar het knopen.

Maarrrr.... dan zijn we er nog niet nee nee nee dat dacht u maar mevrouw!

Nee nee we vergaten he-le-maal te vermelden dat u ook naar een PAAR DAGEN moet wachten op nóg een pakketje wat wij wel het modem plachten te noemen.

En dan mevrouwtjuh, dan, ja dan... kunt u als het goed is en u mannetjuh is een ietsiepietsie beetje handig deze schattige spulletjuhs waar we natuurlijk ook de nodige vrolijke draadjes bij deden in de juiste gaatjes duwen (niet te hard hoor) en komt daar waarachtig ja echt waar...! en prachtig signaaltje tevoorschijn dat zich nestelt in uw leuke digitale hebbedingetjes waardoor deze kleine deugnieten zich vlot en vitaal weer oprichten om u te gaan verwennen met al die multimediale heerlijkheden die er voor zorgen dat u tot in lengte van digitale dagen uit uw slaap wordt gehouden teneinde al deze snoepjes te kunnen nuttigen.

Maar inderdaad mevrouwtje, ik voel in de achtergrond enig ongeduldige vibraties waarom niet in één keer geregeld!

Ach... weet u... we willen zoooo graag doen alsof we heeel erg belangrijk zijn en u het gevoel geven dat we alles maar dan álles geven om de techniek voor honderd procent te durven garanderen. Jawel... ik begrijp... u man vertelde vast al hoe beide monteurtjes worstelden met het conrolesignaaltje dat zich maar niet wilde laten zien en tot overmaat van ramp konden de mennekes óók nog eens niet op de server geraken. U kent dat wel dat moment dat je voor lul staat t/o een belangstellende meekijkende klant die je het liefst over de andere schouder weer zou willen...

Nee gekheid mevrouwtje nr. 17 is zojuist afgemeld en met een beetje hulp van de onvoorzienigheid gaat alles straks prima piepen, toeteren, rinkelen en bellen.

Oh... ja, wilt u aan uw man nog even doorgeven dat onze technische stoutjes zich verontschuldigen voor twee onverhoedse stakatootjes godvers. Het zijn tenslotte ook net mensen.

Uw toegenegen Fiebertje

ByePhone

Jouw schitterende iPhone helemaal schoongemaakt (ook van buiten helemaal met zachte doek en alcohol gepamperd) en opnieuw voor de volgende gebruiker ingericht. Pittige maar leuke middag en avond eraan beleefd. 

De dame blij en opgewonden over deze briljante oplossing voor haar zich langzaam van haar onthechtende Samsoeng.

Schouder aan schouder met een enorme enthousiaste drive (je voelde de inspiratie als ware het een hittegolf door de atmosfeer dartelen) zetten wij alles in stelling. 

Email, adressen, WhatsApp, een mees-ter-lijk geslaagde back-up en wat dies meer zij. 

Fantastisch, wat draaide en snorde dat masjientje heerlijk. De blije blik in Loukie's ogen zal ik niet licht vergeten. Een FEEST om gade te slaan. Een zachte tevreden snik ontsnapte aan mijn emoties. 

Samen genoten we nog even na van deze geslaagde missie. 

En toen, en toen... ja wat er toen gebeurde, was gewoon akelig ruwe magie!

Het licht ontsnapte uit het arme knaapje! 

In opperste verbazing keek ik naar een zwart dof en dood schermpje. 

Een verdwaalde zucht van ongeloof fladderde tussen mijn lippen de roerloze ruimte in. 

Dit, dit kon niet waar zijn! Hij, zij, het... het stopte ermee! De hele middag en eerste helft van de avond feilloos gedraaid! Alle testen doorstaan!

Was de accu leeg? Was er spontaan een stopje gesprongen? Kreeg het moederbordje een uit de klauwen gelopen Alzheimertje?

Ik was voor eventjes oprecht sprakeloos. 

Na mijzelf manmoedig weer te hebben bijeengesprokkeld, drukte ik op bekende wijze het bovenknopje behoedzaam in (voldoende verwijderd van gelaat en kwetsbare lichaamsdelen) om geen onverhoedse explosies tegemoet te zien. 

En... Jjjaa hoor het aangevroten stukje fruit lichtte op en glimlachte mij gemoedelijk toe. 

Een euforische rust omvatte mijn nog steeds wild bonkende hartkamer. Loukie keek voorzichtig schuin naar mij en was blij verrast geen ruim bemeten witte schuimvlekken rond mijn orale gedeelte te zien verschijnen. Ik zag haar trots en blijmoedig kijken naar mijn ongelooflijk rustige houding. Als ze mijn biologisch interieur had kunnen inspecteren dan had ze vermoedelijk onmiddellijk 112 verwittigd.

Enfin, het was even nog niet nodig.

Het masjientje richtte zich fier op en straalde al snel weer met haar schermpje trots en onbevangen richting onze verwachtingsvolle netvliezen.

Welgemoed drukte die superdappere Loukie op een der knopjes en daar vloog het allerschattigste dingetje weer helemaal verdwaasd in de rondte om zich binnen één seconde weer in duisternis te hullen.

Nog even meende ik dat het aangevroten appeltje zich kort liet zien doch dat was waarschijnlijke een hoopvolle fata morgana.

Merel, je begrijpt dat wij, twee dappere onversaagde sterke strijders op het digitale strijdtoneel ons niet zomaar gewonnen geven want..... er is, er is er maar één de baas en dat is de 'aanhouder'!

Stoer en strak wierpen wij ons gezamenlijk op het bovenste knopje en met een ongelooflijk jawel strakke en ongekende precisie maar bovenal met bovenmenselijke concentratie beroerden wij dit magische knopje dat ons moest redden uit deze magistrale deceptie hetende niet meer willen doen wat het moet doen!

En hoe fantastisch is toch onze techniek dat wederom het masjientje zich liefdevol oprichtte en met een bijna schuldbewuste glans ons nog eenmaal een buitengewoon hoopvolle oplichtende knipoog gunde om tenslotte wederom zich weer tegoed te doen aan een digitale introspectie.

Lieve Merel, je begrijpt dat wij in absolute en serene stilte het beestje heel voorzichtig hebben opgepakt en terug in haar veilige beschutte doosje hebben gevleid om binnenkort de reis te aanvaarden richting haar oorspronkelijke eigenaresse.

Wij keken elkaar aan en zeiden niets maar wisten één ding weer zeker! We houden nog van elkaar 😍!!