Het laat zich niet meer zuiver uitleggen wie wat waar er misging.
Snelle opeenvolging van fouten, verkeerde besluiten, heroverweging, nieuwe fouten, misbruik, en rookgordijnen (vergeet even de bakken valse beloftes), maakt dat niemand meer weet waar en bij wie de verantwoordelijkheid ligt.
Binnen het geven van landelijke leiding wordt men steeds gehaaider in het afwentelen van verantwoordelijkheden en het toedekken van zaken.
Dat men daar ook nog eens vorstelijk voor wordt betaald maakt deze waanzin compleet!
Laten we even bij de zorg blijven.
De chaos daar is van dusdanige omvang dat niemand daar nooit meer uitkomt dus worden complete dossiers weggesluisd naar de catacomben der vergetelheid.
Ennuh... als je niet meer weet? Welnu dan hevel je gewoon de klus over naar de gemeentes (die je eerst totaal uitkleedde) onder het motto: "Dichter bij de doelgroep, biedt vast betere kansen".
Deze methode noemt men ook wel 'The kiss of death'.
Deze wijze van zorgversnippering gaat ertoe leiden dat men binnen de gemeentediensten een willekeur zal hanteren die ervoor zorgt dat zorgprocessen in een nog hoger tempo verslechteren. Het kan niet zijn dat men binnen al die gemeentes voldoende zorgexpertise in huis heeft en dat al helemaal niet ff klassikaal kan bijspijkeren.
Deze nieuwe sociaal maatschappelijke ramp (toch een beetje Maya?) zal de komende tijd zorgen voor een sneller en hoger dodental bij ouderen. Het is al jaren bekend in binnen en buitenland dat zorgmanipulaties zoals de laatste jaren in ons land opgeld doen, leiden tot een ommedraai in het menswaardig en kwalitatief correct betreden van de laatste horizon. Natuurlijk zijn er bofkonten die voldoende eigen middelen bezitten. Het gaat hier juist om de ouderen die zich in het zweet werkten tijdens en na de wederopbouw en nu beloond worden met de bittere beker!
Waarde av collegae, waarlijk een uitdaging av projecten in een vorm te kneden waarin we hulp gieten die aan de andere kant als een oase van menswaardigheid iedereen die wij mogen helpen, mag omhelzen en warm houden tot aan de laatste tred naar de eeuwige jachtvelden.
Nog maar eentje uit mijn bundel.
het brood van onze samenleving is als een strookje zaad
het wordt bereid en dan gebakken
en als je het dan door je strot voelt zakken
leg je het liefst de rest op straat
Snelle opeenvolging van fouten, verkeerde besluiten, heroverweging, nieuwe fouten, misbruik, en rookgordijnen (vergeet even de bakken valse beloftes), maakt dat niemand meer weet waar en bij wie de verantwoordelijkheid ligt.
Binnen het geven van landelijke leiding wordt men steeds gehaaider in het afwentelen van verantwoordelijkheden en het toedekken van zaken.
Dat men daar ook nog eens vorstelijk voor wordt betaald maakt deze waanzin compleet!
Laten we even bij de zorg blijven.
De chaos daar is van dusdanige omvang dat niemand daar nooit meer uitkomt dus worden complete dossiers weggesluisd naar de catacomben der vergetelheid.
Ennuh... als je niet meer weet? Welnu dan hevel je gewoon de klus over naar de gemeentes (die je eerst totaal uitkleedde) onder het motto: "Dichter bij de doelgroep, biedt vast betere kansen".
Deze methode noemt men ook wel 'The kiss of death'.
Deze wijze van zorgversnippering gaat ertoe leiden dat men binnen de gemeentediensten een willekeur zal hanteren die ervoor zorgt dat zorgprocessen in een nog hoger tempo verslechteren. Het kan niet zijn dat men binnen al die gemeentes voldoende zorgexpertise in huis heeft en dat al helemaal niet ff klassikaal kan bijspijkeren.
Deze nieuwe sociaal maatschappelijke ramp (toch een beetje Maya?) zal de komende tijd zorgen voor een sneller en hoger dodental bij ouderen. Het is al jaren bekend in binnen en buitenland dat zorgmanipulaties zoals de laatste jaren in ons land opgeld doen, leiden tot een ommedraai in het menswaardig en kwalitatief correct betreden van de laatste horizon. Natuurlijk zijn er bofkonten die voldoende eigen middelen bezitten. Het gaat hier juist om de ouderen die zich in het zweet werkten tijdens en na de wederopbouw en nu beloond worden met de bittere beker!
Waarde av collegae, waarlijk een uitdaging av projecten in een vorm te kneden waarin we hulp gieten die aan de andere kant als een oase van menswaardigheid iedereen die wij mogen helpen, mag omhelzen en warm houden tot aan de laatste tred naar de eeuwige jachtvelden.
Nog maar eentje uit mijn bundel.
het brood van onze samenleving is als een strookje zaad
het wordt bereid en dan gebakken
en als je het dan door je strot voelt zakken
leg je het liefst de rest op straat
